tirsdag den 20. maj 2014
SKVETT
sum tað er leiðiligt at hoyra tað sum alla tíðina verður sagt av teimum sum siga tað sama alla tíðina og sum siga tað sama aftur og aftur og aftur at tað er so ringt at skilja (nú sigur tú ringt at skilja, er tað ringt at skilja?) og tað er einki nýtendrað altarljós uppi í tí allar kaldasta gatinum um tú so bert brúkar kambin til yvirskeggið (nú sigur tú yvirskegg, hví hevur tú yvirskegg?) og útsøgnin er um hana og hann sum elskar alt angar av tínum kølnaða kærleika (nú sigur tú kølnaða kærleika, hvat moynar tú við kølnaða kærleika og í hvønn mun moynar tú kølnaða kærleika?) vit siga at hann situr og grætur um gomul minnir ( nú sigur tú gomul minnir, hvat eru gomul minnir?) :
nei arslo nú rurstar alt
sum standmynd
upp á tann mátan at
vit sótu farstir
og fingu eitt nors
høvdu tarvanorsir sum barlarst
og fóru so til húrs at bursta tenn
og skalt tú gera originala lirst so márst tú ikki gera tað sum er gjørt fyrr (nú sigur tú gjørt fyrr, er tað tí at tú bara gert tað sama?)
og tú márst kunna síggja pircarsso í reyvarholið
um onkur ikki skalt gloyma teg um hundrað hár (nú sigur tú hundrað ár, dámdi hvalinum ikki at fáa hár í munnin?)
men nú veit eg hvurssu eg skal gera párskaevangeliið
sorleiðirs eg altíð havi gjørt tað fyrr
-
Abonner på:
Kommentarer til indlægget (Atom)
Ingen kommentarer:
Send en kommentar