*
eru vit ikki
skjótt har
eingin tekin eru
hvørki á himni
ella sjógvi: og
eingin eldur
er størri enn
tann vit sjálv
framskunda
tá vit trúgva
í allar ættar
og tá vit tyggja
trygt tað grasið
sum er vaksið
onkra aðrastaðni
og skíta tað
út aftur har
okkara grør
sum um
tað var ein
aldingarður
og vit stjórna
okkara egna
gramleika
við kensluleysum
hondum
sum til síðst
neyvan
verða seldar
til lægtsbjóðandi
ella til tann
húðleysa
tungusavnaran
sum ger
íløgur í sína gikt
*
teir sum merkja
markið og kenna tað sum um
teir ongar kenslur hava
so teir køva náttargalan
við spræni frá uppblástum varrum
men einki hoyrist um tær
sum ikki sveiggja lurkin
td eina nátt
sum hina náttina
tá vit øll hildu
at vit sótu í einum seinnaparti
og drukku kaffi
og tingaðust um
hvat vit skuldu gera við dúgvurnar
og teirra kurrandi skvetting undir loftinum
so tey sum ikki brúktu mjólk útí
hildu at tey gjørdu tað
og í somu løtu
komu svartklæddar lurkasveiggjarinnur
upp úr gólvinum
og slóu frá hond
við ímyndaðum lurkum
og einki hjálpti
at vit lótu sum náttargalin
tí tær kendu hann líka illa
sum tær kendu okkum
*
á brúnt
pappír
mígi
á gult
eg skrivi
við hvítum
blekki
á hvítt
pappír
sum eg
sleiki
reint
við míni
krunkasvørtu
tungu
*
Lutfalsmaðurin.
Ghost rider
Sjálvsmynd
Trio
Undir undirhundstunnlinum.
Áðrenn spikið.
Landsynningur.
*