VAML OG HÁR

Annars er einki. Kanska ein appilsin. Ein vælsmakkandi ein. Og so sá eg onkran fáast við ein høsnarunga. Eg vamlaðist. At eta slíkt, ið býr í einum búri, sum ikki er størri enn fuglurin, sum býr í tí.

Og so hevur Líkhanin í Fuglafirði givið eina fløgu út, har hann við sukursøtum slími misnýtir Hans Andrias. Og eg vamlaðist aftur. Umhugsi at melda til Løgtingsins Umboðsmann.

Men so bleiv eg kliptur. Tað var ikki so ringt sum tað plagdi. Í gomlum døgum mátti eg mangan drekka mær mót til, tá eg skuldi til barber. Orkaði ikki at síggja mítt elskaða hár falla fyri saksinum og at tað endaði á gólvinum, har barberurin hjartaleyst gekk og traðkaði á tað. Nú lati eg bara vera við at hyggja niður á gólvið. Og hyggi í staðin í Euroman, sum ein fær stungið í hondina, áðrenn klippingin byrjar. Tað er ikki so nógvur tekstur í tí blaðnum, næstan bara myndir. Og klædna- og skógvalýsingar. So kann eg droyma um at eiga okkurt av hesum pløggunum, eg kortini ikki havi ráð til.

Og tá klippingin (í gomlum døgum segði eg avrættingin) er liðug, hyggi eg inn í speglið og yvir á jakkan sum eg lati meg í. Gjaldi og takki fyri og fari á dyr. Men fyrst seti eg húgvuna á høvdið. Tað er nevniliga blivið kaldari at vera høvd.

STJØRNUFARI

Tróndur í Gøtu

er afturkomin

av

Jupiter

við sjeyhundrað

tonsum

av sild

TAÐ SPÍSKA TORNIÐ OG STØVIÐ

vaknaði
við kaldasveitta

eg støvseyg
men tað bleiv ikki minni støv
heldur meira

tað kundi ikki vera rætt
at posin longu var fullur
eg hevði nýliga sett nýggjan í
og tað var eisini tann síðsti eg átti
og tað verður ikki í bræði
at eg fái ráð til at keypa nýggjar støvsúgvaraposar

fyrst má eg fáa 
brillur mínar umvældar
so eg ikki skal ganga við teimum gomlu
og sum ikki hava ta røttu styrkina
so eg fái ilt í høvdið
tá eg lesi ella skrivi ella hyggi eftir konufólki

men eg vaknaði sum sagt
við kaldan dreym
og var glaður um
at tað bert var ein dreymur

so eg legði meg aftur
og tá droymdi eg aftur ein ræðuligan dreym

ein av hesum løgnu havnardreymunum eg fái
tá eg havi verið ov leingi heimanifrá
kommunuskúlin var rivin niður
og alt gott um at tað skrímslið var burtur
men í staðin var bygt eitt tríggjar kilometrar høgt torn
og tað hevði sama snið sum nøsin á borgarstjóranum
nasagluggarnir vendu oman móti býnum
og í teimum sótu túsundtals snorhvítir rútar

og so var kaldasveittin aftur har
og eg vaknaði
og fór upp úr seingini
eg skuldi ikki droyma meir

so heldur at støvsúgva
í veruleikanum

DON Ð OG VINDURIN

havi verið úti

og roynt at buka ódnina av

við teimum mildastu orðunum

eg dugi

nú eru tey smurd við jodi

og hava fingið plástur á seg

og kunnu nú setast saman

til eina yrking

um tað nyttaleysa

at ikki stríðast

DAGSINS CITAT

Mæta skaldið Stig Larsson í viðtali við Dagens Nyheter í dag:

"En bra dikt går inte ut som ett sudoku. Den har kvar sina lyster när man återvänder till den".

OKKURT UM SANSALOYSI

til tykkum

sum enn

lesa yrkingar

sum roknistykkir:


hetta er

ikki

ein yrking

men eitt poeng

við ongum

úrsliti



+

-

:

x

.

UMMÆLIR

Seinastu árini hava mínar bøkur ikki fingið nógv ummælir. T.e. eg fái minst eitt og tað er á Listablogginum, sum eisini er tann besti mentanarmiðilin á føroyskum, og sum viðgerð tað mesta í føroyskum mentanarlívi. Og so sjálvandi umrøðurnar í In mente, tær eru heldur ikki at forakta. Men eg fái aldrin blaðummælir longur (Hó, her lúgvi eg eitt sindur, "Avbyrgingar" varð ummæld í Dimmu, tó er tað neyvan blaðið sum hevur tikið stig til at fingið bókina ummælda). Heldur ikki verða tíðindabrøv um mínar bøkur prentað.

So tað kann tykjast eitt sindur einsligt. Bøkur sum "Eygnaholur", "Rend", "Bræddur firvaldur"  (forrestin eisini ummæld á Vencilsblogginum umframt Listablogginum og In mente-umrøðu) blivu ikki nevndar í føroysku bløðunum. Eygnuholur, sum er tvímæld, fekk fleiri ummælir í donskum bløðum. Tó er tað okkurt serligt, at fáa eitt prentað ummæli, sum tú kanst klippa út og goyma og taka fram aftur, tá tú verður gamal.

Men hygga nú! Bókin "Heimvitisferðin" hevur nóg illa ligið í bókahandlinum í eina viku og so havi eg fingið ikki minni enn tvey ummælir í Dimmu. Tvey rættiliga negativ ummælir. Tað liggur ikki til mín, at viðmerkja ummælum av bókum mínum, fólk skulu hava loyvi til at meina, tað tey meina og halda seg vita (hvat tey sjáldan gera), men hvussu hundan ber tað til, at nú er Dimma so íðin at ummæla eina bók hjá mær, tá so nógv negativt er at siga um hana? Hví ummældu tey ikki tær áður nevndu bøkurnar, sum jú ikki líkjast  Heimvitisferðini? Er tað tí at vissi fólk bara duga at fáa ilt í afturpartin?

Nú er tann eini ummælarin, blídliga sagt, ikki tann stóri andin. Hevur rætt og slætt ikki hønuvit. Plagar at ummæla td. allar amatørframsýningar í Smiðjuni í Lítluvík á jøvnum føti við tey meiri professionellu og sokallaðu eliteru sum sýna eitt nú á Listasavninum. Tey fáa líka nógv pláss í Dimmu, so lesaran ikki skal halda at nakar er betri enn annar.

Hin ummælarin plagar at vera skilagóður, men tað tykist sum eitt vist nýtt starv hevur gjørt hann meiri viðkvæman og fínnasaðan, ella kanska hevur onkur purrað upp undir, ella vil hann tekkjast onkrum ávísum?

Nei, eg veit ikki. Tó havi eg loyvi at undrast og eisini at undrast hart.