TAÐ SUM IKKI VERÐUR SAGT

at eitt spor byrjar í havanum,

at egið dámar betur tann villa russiska havan enn tann 

vælbarberaða enska,

hvat um havin var fullur av orðum? (tað er hann sjálvandi eisini)

undir súreplatrænum krógvar poetikkurin seg saman við 

ideologiini: har vespurnar seinni fara at elska tey falnu 

coxsúreplini,

í einum urtagarði skalt tú ikki bara lesa millum reglurnar men 

eisini 

millum orðini,

ikki henda løgna útsøgnin, at tað minnir ov nógv um tað sum 

stendur á hansara bloggi,

bloggurin er ein skaldslig royndarstova tá hann ikki er eitt einmans 

tíðarrit,

nógv av tí sum stendur á blogginum er tikið úr bókum í gerð og 

einki forgjørt er í tí,

ein samandráttur av Reglum (1984) stóð árið fyri í tíðarritinum 

Brá, 

men eingin segði, tá bókin kom 

út, at hatta minnir ov nógv um tað sum stóð í Brá, Feðgar á ferð hjá 

Heðini Brú stóð eisini fyrst

í Varðanum og tá hon kom út sum bók var tað eingin sum segði at 

hatta minnir ov nógv um tað sum

stóð í Varðanum,

og ikki aftur hetta her "er hetta ein skaldsøga"! Harrajesus, eru vit 

komin nakra leið í bókmentasøguni

 í Føroyum? Ja vit standa sum hønur og skrava og skrava og skrava 

og skrava niður í tað sum vit 

einki vita um. Ikki so løgið at ein fær so fá ummæli og lesarar, 

kunnleikaloysi og  ókunnleikaalskur hálsfevnast,

Hvat fanin er ein 

skaldsøga? Eg veit væl at tað er ljótt at banna, men við hvørt riggar 

tað 

eins og klassisk ironi sum als einki

hevur við spei at gera. Merkir skaldsøga (roman/novel) annað enn 

nakað sum ber nakað nýtt eins og 

nýggjheitir/tíðindi? Hava tit nakran tíð hoyrt um form? Øgiliga 

stuttligt hann sjálvir at pápi tín brúkti 

formar til at stoypa garðar og húsagrundina við. Men teir formarnir 

vóru alt ov líka, alt ov javnir, tí

eru húsini - og garðurin - so keðiliga siðbundin.

Nietzsche sigur upprunan til skaldsøguna vera dialogarnir hjá 

Platon. Vit kunnu ella kunnu ikki siga at

upprunin ella hugskotið til fragmentarisku skaldsøguna eru 

fragmentini hjá Herakleitos. Hetta má

fegin mótsigast ma. av mær sjálvum.

Eri so troyttur nú men kundi kundi hugsað mær at hildið fram tá eg 

eri minni troyttur,


*

Dagin eftir spýði hann knettir,

at einki verður gjørt burtur úr, at bókin er til minnis um tríggjar 

aðrar bøkur,

at bls. 105 - 143 eru allar sum tær eru spák í skóginum har 

søgusigarin býr (Keypmannahavn verður ofta nevnt av 

ummum við ongum s´i, men lítið og einki snýr seg um tann býin 

burtursæð frá 

kjallaramálningardøgunum)  við  tonkum/minnum ið loysna og 

festast 

á slíkum ferðum, og tað eru líka nógv minnir frá trýssunum sum 

frá hálvfjerðsunum og fírsunum og hálvfemsunum og nullunum og

ikki minst: tíggjunum, gamalt var at geva rættlesaranum rætt í 

øllum tó við einum undantaki - teir mugu fyri alt í verðini ikki fáa 

hundrað % rætt!-  á síðu 105 áttandu reglu úr erva, havi eg skrivað 

um "hálvskuskøddu skógvar" og tað var ikki gott fyri tærnar hjá 

fræga rættlesaranum sum vildi rætta til "hálkuskøddu", men eg helt 

við mítt, tí tað var gamalt hjá okkum - og tað kundi rættlesarin frægi 

ikki vita - at tá mann læt seg í hálvhosur uttan á skógvarnar ella 

stivlarnar, ja so var mann hálvskuskøddur, slíkt kann tú heldur ikki 

krevja, at fólk, sum ikki eru uppvaksin í málsliga kreativa og 

musikalska Tórshavn, vita.

Ein bátur úti á fjørðinum droymir. Køld dýr krógva seg.

Hann spælir leiklutin sum leiklutur.

Har fara vit at ganga tá beinini verða sum gummi.

Og har fara vit at ganga tá beinini verða sum viður.

Og har fara vit at ganga tá beinini verða sum stál.

Og har fara vit at ganga tá beinini verða sum mold.

Og har fara vit at ganga tá beinini verða sum vatn.

Og har skulu vit ganga tá beinini verða sum bein.

og tað sum ikki verður sagt er eisini tey ummælini Rusturin 

ongantíð  fær. Til dømis í Sosialinum sum ikki hevur hýst ummæli

av nøkrum av mínum verkum í skjótt tíggju ár. Einki hjálpti at 

blaðið  fekk eitt mentanarískoyti einaferð um mánaðin. Á teimum

skúlagentulayoutaðu síðunum eru bara pláss fyri ummælum av 

Sprotskum bókum og lummaskúvapseudohugleiðingum um eitt

canadiskt millumskald sum er lítið frægari, skaldsliga sæð, enn

handa Trille ið sami lummaskúvapseudohugleiðari umrøddi í 

sjútiárunum .  

Og so kom stundin, tá alt tað sum verður sagt, fær ein enda hóast 

tað ikki verður sagt.

Endin er hesin: eingin hevur heldur varnast ella gjørt vart við at tað 

stendur eitt ö ístaðin fyri o á síðu 67. Sjálvt meistarligi rættlesarin 

fann tað ikki. Men tað stendur har enn og gevur tekstinum meining.

Og rusturin gevur vindinum meining meðan trøini sveiggja í 

honum. 


-