OH SAMTÍÐ SAMTÍÐ HVÍ FÓRT TÚ FRÁ MÆR

Athugavert okkurt av tí Jonhardur, skyldmaðurin í Vestmanna, segði í teirri larmandi mentanarkaffisendingini hjá Jinglu-Gunnari (nær fer onkur í kringvarpinum at gera sendingar við ongum ífyllutónum?). Ikki tað, at hann ikki lesur aðrar bøkur enn tær hann fæst við sum forleggjari og undirvísari. (So er tað ikki løgið at hann saknar samtíðarbókmentir, tá hann ikki lesur aðrar bøkur enn tær, hann sjálvur fæst við; eg vil fegin heilt ósmæðin viðmæla mínar egnu td. "Útvølir, "Heimvitisferðin" og ikki minst "Rustur sum viður og vindur" sum viðgera samtíðina, annars vildi eg meint, at allar bókmentir sum skrivaðar verða í samtíðini eru samtíðarbókmentir. Amen.) Nei, tað mest áhugaverda var, at hann saknaði at hoyra frá akademikarunum í almenna orðaskiftinum, Eg havi fyrr eftirlýst teir her á blogginum, men lítið hevur hjálpt. Eg haldi at eg veit, hví vit aldrin hoyra frá teimum. Tað er tí at teir eru nakrir helvitis ræðuskítar. Samtíðarræðuskítar! Amen.