Í GJÁR
tað var langt
ímillum okkum øll
í bussinum
tað var óneyðugt
at rópa eftir
hvørjum øðrum
ella at hosta
fyri at gera vart við
at ein var á lívi
um nakar smíltist
veit eg ikki
tí vit vóru øll ov fjar
tó høvdu øll álit
á sínum telefonum
sum tey prátaðu við
øll uttan eg
sum læt mína
liggja eftir við hús
so hon kundi njóta einsemið
sítt egna lív
*
Ingen kommentarer:
Send en kommentar