KNØRR

                                                        Føroyar Føroyar tú ert so harðlig
                                                   við hjartanum fullum av køldum sparli
                                                 og fjøldin hon verður so grúuliga skjarrlig
                                                  tá hon rópar eftir hjálp frá sjálvum Carli
                                                       sum biður øll at vera meiri varlig
                                                  og hanga aftur úr onkrum øðrum darli

*