ÓMAKASKRÁIN OG SMAKKUR HENNARA

o vakurleiki vakurleiki
tú ert hvørki
hýsuhøvdakirkjan
ella
brennistøðin sum
reinsar dýnujakkar
og sleikir tyrluróma
omaná

eingin sum eg
eingin sum tú
eins og kensluleys
nakkahár
kvigin
sum mantra
gamlaárskvøld

eingin er sum
rulkur  hann 
eigur
onga ætlan
men tenninar
eru úr gomlum
bukkubretti
eins og
brillurnar
ið bara 
síggja 
brillur

fagurliga
feittið
mussar
viskileðrið
og verður
fagurfrøðiligur
fótasveitti
millum skavandi
stólar


nevsligin
sært tú
rullupylsuportur
steðga neytunum
á hálvari leið
niðan í
ta hárutu
høllina

allar bøkur
eru blindar
í ávísum hondum

døgurðavísararnir
á fesjubukkuni
klikkja hvørt máltið
til aðrar vísarar
         (t.e. tey svínini sum
         ikki eru á tallerkinum)
at munga

onnur dýr
guva ikki
tað onnur
duga ella 
tað
vit hava
hug á

og tað kann vera
ein hugdjørv høsnasúpan
sopin við pensli
sum tolir meir enn
aðrar litir
á dagsins søltu
túnum 

framhaldandi
er einki at
halda í
hjá andans 
kambfjaðrum
og teir gera 
enn eina roynd
at stinga seg niður 
í mjølsekkin

íverkseta
í skundi
eina sós
so einki
ljós skal
skilja
okkum 
sundur
tá vit elta
eina framtíð
aftrat
at tveita
við eftir
tí virðisleysa
vakurleikanum
sum eingin 
smiður vil lata
seg dálka av
fyrr enn 
vit hava 
eitt nýtt orð
fyri hann










.