Nú skulu føroyskar bókmentir aftur gerast sjónligar uttannlands.
Vit skulu á bókamessu.
Í Göteborg.
Í fjør vóru vit í Frankurt og tá fingu vit heldur einki burtur úr.
Føroyingar eru jú frammanundan herviligir at stuðla sínum bókmentum.
Herfyri fekk ein starvsløn fyri at skriva eina ævisøgu um ein pápabeiggja sum var kendur fyri at vera V4sangari og Kaggalimur. Ein journalistur fekk eisini eitt ára starvsløn fyri at skriva um okkurt líknandi (egin giting).
Eg kann væl hugsa mær, hvussu stutttligt kjakið í Danmark hevði blivið, um td. onkur fekk legat frá Statens Kunstfond fyri at skriva ævisøgu um eitt nú Keld Heick ella Jodle Birge.
Í Danmark og øllum øðrum londum krevst, at ein umsøkjari, um hann skal fáa stuðul frá landsins listagrunnum, hevur givið nakrar bøkur út. Minst tvær. Ella í minsta lagi hevur víst eitt ávíst talent. Men í Føroyum tykist kravið vera, at viðkomandi bert skal hava almannakunngjørt eitt lesarabræv ella nóg illa tað. Og tað krevst heldur ikki so frætt sum at hava skrivað eitt lesarabræv fyri at blíva limur í Rithøvundafelag Føroya.
Av somu grund fáa tey sum skriva fagrar bókmentir og arbeiða við list og hava verið við at gera Føroyar sjónskar, einki frá føroyska mentanargrunninum. Í Føroyum er tað sera umráðandi at vera dilletantur. Tað hevur størri týdning at býta pengarnar út til fólk sum einki listarligt hava fingið av skafti. Fólk vilja jú hava bøkur við fotomyndum á hvørjari síðu og málningar har beinanvegin sæst hvat motivið er. At er av eini oyggj td.
Altíð, tá okkurt er skeivt verður sagt, at ov fáir pengar eru til mentanina.
Ikki í hesum føri.
Tað eru væl av pengum í menatanargrunninum, men tað kundi verið fleiri.
Men upphæddin er ikki problemið.
Problemið eru tey sum sita í nevndini í Mentanargrunni Landsins.
Tey eru fullkomiliga inkompetent.
Tey eru dylhøvd burturav.
Høsnaheilar uttan visiónir ella áræði.
Og hvør eru so tey, sum sita í nevndini?
Jú.
Har situr sum formaður(!) ein ignorantur (eftir øllum samrøðum við viðkomandi í miðlunum at døma) juristur úr Havn sum eisini er formaður; og so er ein maktsjúkur betongheilafeministiskur beinetari av Setrinum/Læraraskúlanum; ein vambarkona úr Skálavík; ein dansktopslíkissangari úr Klaksvík og so sum rosinan í pylsuendanum : ein falleraður studentur í Kringvarpinum sum nóg illa veit, hvat hann ger har.
Hesi siga hvørji føroysk listafólk skulu hava rætt til at liva og at virka. Og tað er eftir øllum at døma ikki galdandi fyri tey, sum frammanundan gera Føroyar sjónligar og eru virkin innan sítt listarliga øki. Nei. Tað eru dilletantarnir, og so onkur aftrat sum fær eitt hugskot at skriva eina vælseljandi bók til jólasøluna.
Hetta eru Føroyar.
Dilletantutu Føroyar.
Sum ikki virða tey sum arbeiða fyri Føroyum.
Dilletantan Føroyar sum elskar síni maktsjúku ulkuhøvd.
Trialdiri
tí at vit arbeiða fyri tí føroyska málinum.
Trialdira
tí at vit hava eina føroyska myndlist.
Hurra
tí at vit syngja á føroyskum.
Trialdiri.
Trialdira.
Fyri at gera Føroyar sjónskar
fært tú ikki inn í eygað.
Trialdiri.
Hurra.
Tó mest.
Fyri
Se og Hør.
Og teimum
sum ikki hava gehør.
Ingen kommentarer:
Send en kommentar