LOFTHØVD

lofthøvdið

hevur

ongan skriða

at káva

út yvir

nú fjøll

eru móð

av tómum

gongum og

illa veiddum

myndum at

leggja út

á vangum

sum vinir

skriða so

lakkið loysnar

av neglum

og dámandi

fákunniligum

dýnujakkagongum

í gráváta landinum

sum viðhvørt

er landgult

og onkra

sjáldsama

stund grønt

sum stundin

ikki loyvir

mær at líkna

saman

við

.

AVDÚKING

 tá eingin

hevur vitjað

so er at

royna við

einum

kjøtbita

einum

ostapetti

ella onkrum

søtum sum

kann nøkta

ta andligu

armóðina

í tí gráa

landinum

har annars

verður lokkað

við ovurstórum

húki við

ongum

agni

á

..

SÁLIR

tað er ikki hart
hjá eini ljósari sál
at ganga úti í myrkri
tað hevur einki
við mótsøgnina at gera
men bara tað
at ljósar sálir
síggja so væl
og tað gera tær myrku eisini
men helst á ljósum degi
tí tá skulu tær ikki
minna seg sjálvar á
at tær eru myrkar sálir
eins og tær ljósu
sum altíð skulu minna okkum  øll á
hvussu ljósar tær eru






.

STØV

klichéin sigur
at vit verða
til støv
men eg vil ikki
verða ein kliché
so eg vil
heldur verða
til ein kust
ella ein
støvsúgvara
ella bara
ein lítlan
støvklút
í hondini
á frúnni
í húsinum




.

SO

brádliga segði
styrkin frá
sær alla
ábyrgd og
varð borin
út av veikum
ørmum





.

TEY

Tey eru ikki har. Tey eru ikki komin. Nú blæsur vindurin alt um koll. Eisini tey. Jólini verða hildin liggjandi.







,

SNILD

hesin
blái
gróðurin 
fer
at buldra
fagrar
fjaðrar
og
onnur flog
enn tey
trý fetini
út í
bilin
 



.

ANDAKT

                                 heimátkomiligur
                       døgverðapottur
                       girnast gamla
                       sleiv meðan
                       handilstenn
                       fara upp 
                       at ringla og
                       ringja sum
                       fornar klokkur
                       í kirkju og
                       tað skvettir
                       úr skurvutum
                       dópfunti
                       á djáknsins
                       føtur so hann
                       verður enn meiri
                       bisparæddur
                       og bibburnar
                       gerast kaldar
                       sum pinnaleysur 
                       ísur
                       og sálmasongur
                       svølgist í skeivum
                       sekundvísandi
                       stundum har
                       alt sum nevnist
                       ævinleiki
                       hvølpast í
                       móðurkviði tá
                       løtan hevur
                       migið enn eitt
                       innantómt
                       offur at lata
                       teimum sum 
                       einki fata fyrr
                       enn pottur er
                       farin á flot í
                       streymharðum
                       maga og lov
                       og tøkk veri
                       sleivsins megi
                       sum bæði róður 
                       og ár men trúgvin
                       er tað karvaða
                       seglið sum
                       átufrægir kallar
                       settu á tá
                       fráverandi
                       andin kjálkprýddi
                       ongan fong

.






.,.

RÍMLIGT

henda síðan er best
tá hon fær ein brest
áðrenn hon hittir prest
sum brúkar bjargingarvest

tí hann fekk ein gest
sum er úr budapest
og hann hevur ikki fest
eitt festi sum er leyst

ella biðið um okkurt fyri rest
men hann hevur knívin hvest
og lagt hann í mítt neyst
eftir at hava etið mín besta hest

                    Frants Ívar Brúnasleiv, yngri, yrkti




.

GEISLAGJÓMING

        

            




                                                                    gólv og
                                             soppur
                                             girnast
                                             bein á
                                             skeivum
                                             lofti har
                                             perlurnar
                                             trilla úr
                                             slevutum 
                                             floytum
                                             og
                                             akslaboygdir
                                             høsnarskeggjar
                                             tyggja sítt
                                             náttliga
                                             jodlibreyð
                                             og seta
                                             hvørja
                                             áminning
                                             í hálsin
                                             hvør á 
                                             øðrum
                                             og enda
                                             sum 
                                             sálmurin
                                             um
                                             óstungnu
                                             fliðina ið
                                             tannaprýdd
                                             seingjarbrúður
                                             físti út í vegg
                                             meðan náttverjar
                                             høgdu seg inn
                                             í tey gróthørðu
                                             nývorpnu eggini

.

BOÐ

                                            at vera ósekur
                                            sum ein grindamaður
                                            ið beinir grindina
                                            inn á drápsvágna
                                            er so reint
                                            sum tað kann vera
                                            hóast tað luktar
                                            eitt sindur




*

SNÚGV

                         

                                                                    so leingi
                                                                    vit vita

                                                                    og koma

TEV

                                                      har stóðu
                                       vit so og
                                       lógu

                                       eins og
                                       grótharðir
                                       skuggar

                                       altíð
                                       til reiðar
                                       til reiðar
                                       til alt

                                       og at
                                       hvørva

.

TØGN

ÓDN OG SKIL

                      torskilt
                      ódnarveður
                      rívur
                      og
                      droymir
                      didduligu
                      umfør
                      ráksins

                      pinnar
                      og
                      ungdómar
                      leika
                      saman
                      eftirnevnda
                      navnið











.

SUÐ

               opin vindeygu
               spilla ikki
               tey spiltu
               nøvnini
               jørðin
              nærkast
              jørðini
             og mánin
             óttast sína
             speglvendu
             ringrás um
             speglið og
             vit sum
            eygleiða
            eygveiða





.

ÁÐRENN

        áðrenn trúgvin
        bóltar rút og
        krossurin
        dettur á teg
        sum tað bál
        tú sjálvur ert:
        anda sum ein
        ið kavar niður
        á túsund
        favna
        dýpi








.

ORÐAFARS

                  orðafars
                  tingast
                  ikki
                  við málið
                  fyrr enn
                  frikadellurnar
                  eru stoktar
                  í ljódligum 
                  feitti











,

EINKI HEITI ENN

                     tá
                     orðini
                     verða
                     gjørd
                     til fars
                     og
                     smakka
                     av
                     ongum
                     kitlast
                     tungan
                     av
                     skaputum
                     tómleika










,

G

grundin
undir
tær
fær
tankarnar 
at skinkla
tryggari


.

STÓRT

null 

er eitt

stórt

tal tá

eingin

hyggur

inn her








.