FLESK

Góð vulkaniserað hjól. Eg havi fyrr bæði rullað og trillað mangt eitt vetrardekkið. Sett nýggjan píka í stavin. So er at fara upp á gólv og træið má ikki vera fyri. Gásin rýmdi og fleskasteikin var av nýkiptum grísi. Kálið var av Sandi og reyða litingin úr málingahandlinum. Á vetrardekkinum gliðu nývígdir prostataprestar av einum borði í annað. Býttu út olmussu. Eina gillu til tín og eina til mín. Og so bleiv tugt og jaglað. Og tað bleiv skálað og hostað og ropað. Men í hesum endatíðum tordi eingin at láta úr endanum í svartkjólanámind. Og evangeliummið mátti ikki tyggjast sum tyggigummi. Vaglið var oyði og myrkt og kvirt og bíðaði eftir orði. Brádliga stóð ein hani har og gól í myrkari nátt. Var hetta eitt tekin um hvør ið koma skuldi? Ella var tað bara hanin sum var komin og ikki kendi mun á myrkari nátt og ljósum morgni?

HJARTA

*

NÆRKING

áðrenn vit

nærkaðust

hvørjum øðrum

sóu vit ikki

hvat vit ætlaðu

tíðin var ikki

okkara tíð 

men so skjótt

vit vistu tað

skiltust vit aftur

síðani

hevur altíð

verið hált

okkara millum

~

BÝURIN

oman í 

tann svarta býin

og síðani

tann grøna

og vit bíða eftir

at regnið

og spøkilsini 

skulu koma

við teimum

niðurtiknu húsunum

vit leingjast so illa eftir

tá vit aftur eru børn

sum turka snorið 

upp í ermuna

og samla upp á

glansbíløt 

og lúsingar

í skúlanum

@