UNDURFULLA LAND

Nei eg skal ikki eisini endurgeva hasa vælvaldu grønlendsku sum gleðir seg til at flagg grønlendinga skal hanga sjálvstøðugt saman við øðrum fløggum í ST. Tað hava longu so nógv onnur lippandi endurgivið. Tað eru sentimentalar tíðir. Tað manglar bara táraginglurnar í "På sporet" í DR aftur við. Tó kann eg ikki lata vera við at sita her og brosa, tí einki bendir á, at nøkur onnur broyting verður í útnorðri, annað enn at ísurin bráðnar. Men ikki allir ísar bráðna, sum t.d. tann ísurin sum liggur um hjørtuni á vinnulívsmonnum sum sleva so nógvan løtuvinning at lógir mugu broytast í skundi. So nógv sleva hesir menn og eltibløðrur í parlamenti okkara, at skjótt er ikki inniverandi hjá slevarunum í líkhúsinum á Tinghúsvegnum. Eltibløðrurnar eru nógvar í Føroyum, ikki minst í listalívinum hava vit sæð tað. Vit minnast væl tey fossádølsku, sum nú eru vorðin enn fleiri og sleikjast uppi í enn einum dólgi av fossádølskum slagi, so tað sær ikki mætari út enn at fólk kappast um at hava ta brúnastu tunguna. Á bókmentaøkinum er tað sama, rithøvundar tykjast nøgdir við, at bert ein fagurbókmentaligur høvundur fekk starvsløn í ár. Eg veit ikki, hvat hesir sleikja, um teir sleikja nakað, ella um teir hava nakað at sleikja við, men neyvan er tað ísin av hjørtunum hjá vinnulívsmonnum, sum sleppa at sleva á okkara lógir sum teimum lystir. Ella sita teir bara og gráta uppi yvir áður endurgivnu orðunum hjá hasi grønlendsku við tí góða valinum, meðan grátuginglunar gingla í oyrum og hjørtum teirra?



,