TANN GIKTAPRÝDDI FØROYSKI DANSURIN BIÐUR UM KALYPTISKAN HEILIVÁG EINA ØLD FRAM OG TVÆR AFTUR

Tað gongur støðugt framá tá eg ikki eri á aljótini. Eg tori sjálvandi ikki at spegla mær og samanlíkna meg við hana. Men skriftina vil eg fegin samanlíkna meg við tá eg fari sjaggandi út ímillum trøini. Myrkrið er bliknað nakað í síðstuni, tó er tað ikki gránað. Tað torir enn at reiggja og sveiggja sum í nátt tá tað vaggaði meg í blund. Og tá eg vaknaði aftur fór eg yvir til telduna og segði: aljóta aljóta mín, teg vil eg ikki tendra, tí blíði blýantur mín skal eiga henda dagin so hesin verður eins blíður og hann.