ELLA

í dag minnist eg einki. alt er gloymt. fari upp í royk gamlaárskvøld. men eg havi ikki brent góðar plattar sum summi gera í oyðslukommuni tórshavn.

ella:

minnist eg nakað frá í fjør? hvat sigur føroysk rættstaving? ella ellistvørbøllini í hinum bólkinum?

ella:

tað var okkurt við eini virðisløn. í klaksvík. klaustrofobi. jú har var eitt ella annað. húsið. saltfiskur. mær dámar ikki at lúgva, men eg hevði ikki hug at særa klaksvíkingar, tí innast inni eru teir fitt fólk, tá teir spurdu meg um, hvat eg helt um at hava slíkt tiltak í hesum húsinum, sum teir eftir øllum brosum at døma vóru sera stoltir av. eg leyg og segði at tað var frálíkt. men eg meinti tað øvuta. tað var ræðuligt. og húsið fekk meg eisini at lúgva, at eg ikki orkaði at halda røðu, tí eg var so rørdur. eg var ikki rørdur men forbannað móður og ringur av klaustrofobi og nakað so ólukksáliga heitur í hasum lága hølinum, har mann ikki so frægt fekk serverað so mikið sum eina pissøl. men kaffi og tevatn og fucking smyrjibreyð. og aftaná  handanina kom kaka á borðið eisini. pínadoyð sum tað var deiligt at stevna aftur ímóti høvuðstaðnum við sínum bjórum og flógva cognakki.

men pengar fekk eg ongar fyrr enn fleiri vikur seinni og tað sigur nóg so nógv um føroyskan stíl. ella rættari: vantandi stíl. tevatn, smyrjibreyð og kakur undir lágari lon í klaksvík og ikki eina krónu.

tað fyrsta eg gjørdi tá pengarnir vóru komnir inn á kontuna, var at fara oman til brillusmiðin við mínum svørtu brillum sum manglaðu eina brillustong. og so fekk eg eisini sett nýggj gløs í tær gomlu japonsku frá 95 so eg kundi síggja normalt aftur. og bílegði luxusútgávuna av velvet underground & nico sum er sum ein stór bók við fimm fløgum í og annars lógu nógvar rokningar og bíðaðu og eg keypti nýggjar cowboybuksur og fleiri nýggjar skóghøggaraskjúrtur í ymsum litum og fleiri tjúkkar tupur av oljumáling somuleiðis við ymsum litum og uppspent lørift í hópatali og eitt borðstaffeli at hava heima og nú eri eg akkurát líka fátækur sum tá eg fór til klaksvíkar undir ta lágu lonina at drekka tevatn ella var tað kaffi og fucking smyrjibreyð men eg minnist ikki um eg át nakra kaku. kanska gjørdi eg tað, tí viðhvørt má eisini eg hykla við breiðum følskum brosi saman við øllum hinum hyklarunum við minst líka so breiðum følskum brosum. so helst havi eisini eg etið kaku og vil við hesum seta mær sjálvum bann í nýggja árinum at eta so mikið sum ein kakumola, tí annars verði eg bara mintur á, tá eg á sinni hyklaði í klaksvík.

nakað aftaná bleiv eg so álopin av eini korrektari snurpufisu sum penslaði meg við lygnum á bloggi sínum og eg svínaði afturímóti á bloggi mínum við tí úrsliti, at ein rosinoygdur dólgur á dimmalætting setti meg á forsíðu blaðsins, har tað stóð, at tað var eg sum  hevði lopið á. tað skuldi hann aldrin havt gjørt, tí slík svávulstinkandi forbannilsir sendi eg eftir dimmalætting, at hon nakrar mánaðir seinni fór á húsagang.

ella:

lesarin kann orða sína egnu versión.






+