SUNNUAFTAN

kreddurnar
hava sligið
kirkjuklokkurnar
tað hoyrist 
á øllum ganginum 
uttanfyri 
undir eini stórari presending

skilnaðurin
er fullkomin
og tára saman
við skipunum
sum ikki vilja vera skip
og fuglinum
sum flýgur
í ringrás
um okkara
minkandi 
minni

og sunnudagurin
er komandi
fyrst tá náttin
hevur larmað seg
lidna
og guds lomb
gloyma at fara
í kirkju tí onkur
hevur koyrt tey í ovnin

lásið
er enn í ólagi
og hárið hevur skift lit
og flogførini
tveita hjørtu síni frá sær
har sum hundarnir pissa
fólksins kærleika








.