SÁR

gangi í gomlum skóm
á einum nýggjum vegi
og lati skýggini skiftivís
siga seg sjálvi
meðan søgurnar
sita kvirrar og lurta
og fuglarnir tulka
fyri teimum deyvu
og teimum sum ikki hoyra
fyri tí jarmandi seyðinum
hóast tey ikki skilja fingramál
ella tá laksurin springur í ánni
og líkist einum ælaboga
og tá grindin leggur beinini
áðrenn hon rýmir út aftur til havs
á hondunum hon skræddi
av teimum blóðtystu grindamonnunum
sum nú liggja á sandinum og bløða










.