onsdag den 25. marts 2020

AVBYRGINGAGEDDON




                     

                                  
                              hesir óendaligu minuttirnir
                              meðan eg bíði eftir tokinum
                              tað er seint á kvøldi og kalt
                              eri farin at hosta ein hosta
                              eg ikki fyrr havi kvøðið
                              so slímið fer upp at dansa
                              og snorið fossar úr mær
                              í so stórum mongdum
                              at virðisbrøv gerast virðisleys
                              so skjótt og brátt
                              og alt letur aftur
                              og verðin steðgar upp
                              alt meðan eg standi her
                              og bíði eftir tokinum

            

                               Pepparoni við onkrum grønum, ið rímar við hønum.
                             
                             



                                                     onkur hostaði
                                           
                                           landslagið stongdist





                                 Pizzavirus






                                     um slím var diamantir
























                                          







Ovastu yrkingina skrivaði hesin eftir at hava verið í átjan ára føðingardegi hjá mínum nærmasta og legðist sjúkur av eg veit ikki hvørjum. Helst okkurt slag av influenzu sum vaksinan ikki kennir og eg nokti at tað var handa ónda krúnan sum snurrar og snurrar í hvørjum miðli og drepur frá hond. Ein øgiligur hosti og eitt hart kríggj millum slímið og snorið og ilt í høvd og háls í tvær vikur, men eg kundi ugga meg við at eg havi roynt okkurt væl verri. Og eg eri annars ikki meira avbyrgdur enn eg altíð havi verið.









*

Ingen kommentarer:

Send en kommentar