ANDAKT

                                 heimátkomiligur
                       døgverðapottur
                       girnast gamla
                       sleiv meðan
                       handilstenn
                       fara upp 
                       at ringla og
                       ringja sum
                       fornar klokkur
                       í kirkju og
                       tað skvettir
                       úr skurvutum
                       dópfunti
                       á djáknsins
                       føtur so hann
                       verður enn meiri
                       bisparæddur
                       og bibburnar
                       gerast kaldar
                       sum pinnaleysur 
                       ísur
                       og sálmasongur
                       svølgist í skeivum
                       sekundvísandi
                       stundum har
                       alt sum nevnist
                       ævinleiki
                       hvølpast í
                       móðurkviði tá
                       løtan hevur
                       migið enn eitt
                       innantómt
                       offur at lata
                       teimum sum 
                       einki fata fyrr
                       enn pottur er
                       farin á flot í
                       streymharðum
                       maga og lov
                       og tøkk veri
                       sleivsins megi
                       sum bæði róður 
                       og ár men trúgvin
                       er tað karvaða
                       seglið sum
                       átufrægir kallar
                       settu á tá
                       fráverandi
                       andin kjálkprýddi
                       ongan fong

.






.,.