SO OG SO NÓGVAR DAGAR EFTIR TRETTANDA

Sjálvt um eg einki skrivi, hyggja tey inn á gólvið. Kanska skrivi eg meir í kvøld ella í morgin. Okkurt um alt tað, sum ikki er tað, fyrr enn hendingin er sjónarváttað. Okkurt omandottið. Eitt brotið bein ella bæði tvey. Tyrlan farin suður til Sands eftir einum manni, sum hevði svølgt eina skrúvu. Rætting seinni: Maðurin, sum tyrlan fór suður til Sands eftir, tí hann hevði svølgt eina skrúvu, hevði ikki bara svølgt eina skrúvu, men ein heilan pakka av skrúvum, tí onkur hevði brigslað honum, at hann hevði eina skrúvu leysa og at hann als ikki var nakar brandur. Bara ein lítil dukkufretur. 

Nú fari eg at sláa ein nagla niður í gáttina millum køkin og gongina. Ein forbrendur nagli, sum altíð kemur upp aftur og skræðir hol á mínar hosur. Mínar forkolaðu hosur, eg tveiti út, tá hol kemur á tær. Veit væl, at eg kann brúka tær at pussa vindeygu við. Sjálvandi eftir at tær eru vaskaðar. Tað hevði ikki verið so gott, um vindeyguni fóru at lukta av fótasveitta. Tærnagassi sum vit søgdu í skúlaárunum. Ber til at síggja ígjøgnum tærnagass? Kanska onkur verksetari í Klaksvík fer at gera okkurt skilagott úr tærnagassi. Tá verða yvirskriftir á portalunum: "føroyingar - øh klaksvíkingar - hava útflutt fyri 3 milliardir krónur av tærnagassi, meðan menn og konur sita og pilka nøs suðuri í Havn."







*