BÓKADAGAR

á veg at vitja
ein starvsfelaga
sum býr í eini lágari lon
við øllum sínum bókum

fari framvið einum longum barrdiski
á eini gøtu við tekju omaná
aftan fyri diskin stendur ein prúð kona
hon er nektað oman fyri beltið
og hevur stór hangandi bróst

hon spyr meg
um eg ikki havi hug á onkrum
og eg svari at eg ongar pengar eigi

so sigur hon
at tað bíligasta 
er at sleppa at súgva og sleikja hennara bróst
og um eg eri smæðin
so er eitt rúm aftan fyri barrina

svari at eg eigi ongar pengar
sum eisini er rætt
eg vil heldur ikki særa hana
og siga at eg ongan hug havi
tí tað er eisini rætt

og so fari eg inn í ta lágu lonina
sum ikki longur er ein lág lon
men eini hús við fleiri hæddum
tí har eru nógv fleiri bøkur inni
enn tað kunnu rúmast í eini lágari lon



droymt fyrranáttina
tað sum síðani hendi 
var so mikið grovt og fúlt
at eg var bæði forargaður og skelkaður
tá eg vaknaði
og vil ikki skriva tað niður
tí so forargi eg onkran annan
sum fer at gera mær ónáðir
í onkrum øðrum dreymi







.