DEYÐISKÓGUR

hon setir seg í baljuna
rossið rennur
gneggjar
tá prædikumaðurin fær krampa
ein hurð fer upp
og tey bæði
sum nú eru innanfyri
lata seg úr klæðunum
og mogga sum eg veit ikki hvat
meðan grísarnir eta
tey líkini teir fáa
sum tøkk fyri at teir líkjast
menniskjunum so nógv sum teir gera








.