SKVETT

sum tað er leiðiligt at hoyra tað sum alla tíðina verður sagt av teimum sum siga tað sama alla tíðina og sum siga tað sama aftur og aftur og aftur at tað er so ringt at skilja (nú sigur tú ringt at skilja, er tað ringt at skilja?) og tað er einki nýtendrað altarljós uppi í tí allar kaldasta gatinum um tú so bert brúkar kambin til yvirskeggið (nú sigur tú yvirskegg, hví hevur tú yvirskegg?) og útsøgnin er um hana og hann sum elskar alt angar av tínum kølnaða kærleika (nú sigur tú kølnaða kærleika, hvat moynar tú við kølnaða kærleika og í hvønn mun moynar tú kølnaða kærleika?) vit siga at hann situr og grætur um gomul minnir ( nú sigur tú gomul minnir, hvat eru gomul minnir?) :

nei arslo nú rurstar alt

sum standmynd

upp á tann mátan at

vit sótu farstir

og fingu eitt nors

høvdu tarvanorsir sum barlarst

og fóru so til húrs at bursta tenn

og skalt tú gera originala lirst so márst tú ikki gera tað sum er gjørt fyrr (nú sigur tú gjørt fyrr, er tað tí at tú bara gert tað sama?)

og tú márst kunna síggja pircarsso í reyvarholið 

um onkur ikki skalt gloyma teg um hundrað hár (nú sigur tú hundrað ár, dámdi hvalinum ikki at fáa hár í munnin?)

men nú veit eg hvurssu eg skal gera párskaevangeliið

sorleiðirs eg altíð havi gjørt tað fyrr





-