ULL

í havsbrúnni
ganga orðini
aftur og fram
og vassa
í
muninum
millum
hjá- og sjálvljóðini
og av tí sama
varnast tey ikki skipini
sum sigla avstað
við fullum lastum
av stolnum bókstavum
ballaðum inn í ull
sum er skrødd av seyðinum
ið  eigur hesar neyðars oyggjar
sum einki egið mál vilja eiga








.