MONGUM BRESTUR

Ætlaði at skriva eina rúgvu av orðum her, men eg havi ikki tíð.
Og eg skrivi bara eina reglu aftrat so tygum kunnu lesa millum reglurnar.











_

EITT SINDUR UM FORNSKÁLVÍKST

Ikki sørt smástuttligt og -hugnaligt at lurta eftir Súna á Breddanum og Heðini Gjóvskaldi í útvarpaðu kultursendingini í Kringvarpinum. Teir vóru vendir við ávegis til Skálvíkar at luttaka í mentanarvirðislønarhandanini (tak hatta orðið upp aftur og aftur, skjótari og skjótari), og settust í útvarpsstovuni at tosa um skálvíksskald. Heðin Brú, K. O. Viderø og Hans Dalsgaard. Frægir menn haldi eg so við. 

Tað var mest tí teir tosaðu um Viderø, at eg skrivi hetta, eisini tí at eg júst havi endurlisið "Ferð mín til Damaskusar". Nógv hevur verið sagt um málið hjá Viderø. Onkur sigur at hann er bara ein krukka, tí skrivar hann soleiðis. Havi eisini hoyrt onkran sagt, at soleiðis tosaðu teir gomlu skálvíkingarnir. Tað trúgvi eg ikki, ella so hava teir verið ólukksáliga gamlir. Haldi ikki at hann er so torførur at lesa, sum so nógv halda, orðafrágreiðingarlisti er eisini afturi í bókunum. Jú viðhvørt kann ein argast av málinum, og geva tí rætt, sum sigur, at málið er í so krukkut, ella pottasligt sum tað eitur á nýføroyskum, tó ikki náttpottasligt. Hann er heldur ikki altíð heilt konsekventur. Men aftur hesa ferð mundi eg verðið forargaður av einum orði. Tað er tá hann fortelur um, hvussu bangin pápi hansara var um hann, tá hann fyrstu fór av landinum til Danmarkar, og hann skrivar á blaðsíðu 46: 

" - Men faðir varð sitandi uppi ásamt móður. Í heysi hans gekk nú mangt og hvat aftur, sum hann havdi lisið í reyvaraskaldsøgum, til dømis av Sherloc Holmes ella av Conan Doyle; - soleiðis britist honum londini fyrir útan Føroyar liggjandi í tí vonda, - og móðir sinnaði honum. " 

Lortur liggur á tí, at hann ikki veit, ella helst hevur gloymt, at Conan Doyle skrivaði um Sherlock Holmes, men verri við orðinum reyvarskaldsøga. Hví nevnir hann tær tað? Røvaraskaldsøgur? Man hetta vera fornt skálvíksmál? Hann kann ikki halda, at krimihøvundar eru reyvarar, tí konufólk skriva eisini reyvaraskaldsøgur. Snúgva hesar bøkur seg um reyvarar, ella eru tað bara reyvarar, ið lesa slíkar bøkur? Kanska onkur kann hjálpa mær, tí eg eigi ikki sjálvur nakra fornskálvíkska orðabók.






,

VIÐHVØRT

Viðhvørt er gott at krógva seg í veðrinum. Eg meini ikki í ølinum har norði frá.

SO OG SO NÓGVAR DAGAR EFTIR TRETTANDA

Sjálvt um eg einki skrivi, hyggja tey inn á gólvið. Kanska skrivi eg meir í kvøld ella í morgin. Okkurt um alt tað, sum ikki er tað, fyrr enn hendingin er sjónarváttað. Okkurt omandottið. Eitt brotið bein ella bæði tvey. Tyrlan farin suður til Sands eftir einum manni, sum hevði svølgt eina skrúvu. Rætting seinni: Maðurin, sum tyrlan fór suður til Sands eftir, tí hann hevði svølgt eina skrúvu, hevði ikki bara svølgt eina skrúvu, men ein heilan pakka av skrúvum, tí onkur hevði brigslað honum, at hann hevði eina skrúvu leysa og at hann als ikki var nakar brandur. Bara ein lítil dukkufretur. 

Nú fari eg at sláa ein nagla niður í gáttina millum køkin og gongina. Ein forbrendur nagli, sum altíð kemur upp aftur og skræðir hol á mínar hosur. Mínar forkolaðu hosur, eg tveiti út, tá hol kemur á tær. Veit væl, at eg kann brúka tær at pussa vindeygu við. Sjálvandi eftir at tær eru vaskaðar. Tað hevði ikki verið so gott, um vindeyguni fóru at lukta av fótasveitta. Tærnagassi sum vit søgdu í skúlaárunum. Ber til at síggja ígjøgnum tærnagass? Kanska onkur verksetari í Klaksvík fer at gera okkurt skilagott úr tærnagassi. Tá verða yvirskriftir á portalunum: "føroyingar - øh klaksvíkingar - hava útflutt fyri 3 milliardir krónur av tærnagassi, meðan menn og konur sita og pilka nøs suðuri í Havn."







*

LÍTIL SPEGILSMYND

Hann sjálvur í erva, Guð, man helst eisini hava humor. Hann skapti jú okkum í sínari mynd. Ella kanska var prototypan, Adam, ein krympreyv?





-

ØRLÍTIL NÝGGJÁRSRØÐA

Lat meg einki siga um lortaárið sum fór. Og eg fari heldur einki at ynskja um tað nýggja árið. Eg ynski bara, tá eg síggi stjørnuskot og tað er sjáldan. Mest sum aldrin. Eg hevði tó eitt ynski í fjør, at fáa eitt strúkijarn í jólagávu, men tað fekk eg ikki, so í tí nýggja árinum fari eg framhaldandi at ganga í óstroknum skjúrtum, Tó ber til at gita um nýggja árið, men eg veit ikki rættiliga hví, tí árið kemur og fer kortini og eg ætli mær at arbeiða víðari við tí eg arbeiði við og ætli mær at gera tað so væl eg kann. Ella betri enn eg kann. Málið má altíð vera at tú skalt verða betri enn tú sjálvur. Tú ert tín egni kappingarneyti.

Og tað er valár í ár. Stuttligt verður at síggja og hoyra, ella rættari: at ikki síggja og ikki hoyra, hvat vælevnini ikki fara at tora at koma inn á. T.d. dálkingina av okkara firðum orsakað av laksaalingini. Eg fari at vedda fimm fryst alilaksfløk uppá, at einki valevni fer at nevna tað við einum orði. Mentan fara tó øll valevnini at lova stóran stuðul til, og tá tey koma í samgongu, verður tað sum seinast: mentanargrunnurin verður skerdur upp aftur meir. Og einki hjálpir at Drotningin við fronskum sheiki kemur at vitja og at hon enki undirhald fær í Føroyum vegna listafólkablokadu. Soleiðis er tað bara, sum reyvatungir eysturoyartingmenn plaga til at taka.

Grindaporno sleppa vit heldur ikki undan í ár. Allir miðlar verða á tremur við grind og spiki, Watsonum og grindafelagsmonnum, kálhøvdum og kyksilvuri.

Fyrr var sagt, at eitt flakavirki var á hvørjum tanga. Skjótt fara vit at siga, at ein festivalur er á hvørjum tanga. tí enn fleiri festivalar fara at koma. Seyðarockfestivalur í Saksum. Alternativur countryfestivalur til fólk við flæætari tungu av Eiði frá Gjógv og úr Svínoy fara at skipa fyri á Eiði. Trillubørurockfestivalur í Skopum. Blákrosspopp inni á Nesi og ikki minst makreldansibandsfestivalin á Tvøroyri. Grindapornofestivalur verður bæði í Hósvík og í Húsavík. Hetta eru bert nakrir fáir festivalar, ið vit fara at hoyra um í nýggja árinum.

Bókaárið verður eisini einastandandi. Tað vísir seg nevniliga, at fleiri skútur onga bók hava fingið um seg. Bæði burturgingnar og slíkar sum eru rotnaðar upp av sær sjálvum. Teir smærru bátarnir skulu eisini hava sína bók. Allir teir misháttu, hvítu plastbátarnir á vestaru Vág í Havn skríggja eftir eini bók í part. Føroyskir rithøvundar fáa nokk at gera og ríka okkum andaliga við hesum avbera góðum skipa- og bátasøgum. Ikki um at tala allar myndirnar sum verða við bókunum. Tær gleða vit okkum mest til.

Og fleiri spennandi bøkur av tí lættlesiliga slagnum fara at koma. Ja, nógvar nýggjar krimibøkur fara at koma, um ikki ein um vikuna, so í  øllum førum ein aðru hvørja viku. Um alskyns detektivar í svimjubrillum sum fara at klintra í bjørgunum og lúra inn í gjøgnum vindeyguni hjá hampafólki. Føroyingurin er jú eitt lesandi fólk og hugsar serliga djúpt, tá hann lesur svimjibrillukrimibøkur.

Hetta er, sum tit síggja, ikki nakað eg ynski mær, men eg vænti mær bara, at so verður og av tí sama er tað eitt sindur ringt at siga gott nýggjár, men geri tað kortini, kanska vaknar onkur og vendir alt á høvdið. Gott nýggjár.