JESUS Á FØROYSKUM

tað ber ikki til
at ganga her
og spæla jesus pápi
tá tú næstan einki hár
hevur eftir á høvdinum
og næstan einki grør á høkuni heldur
og tú dugir ikki at ganga í sandalum
hvørki á vatni ella á landi
ella at ríða á einum ásna
men breyð dugir tú at gera til steinar
sum tú kastar eftir dunnunum
og tá menn gerast ov tystir
gert tú vínið til vatn
og drekkur tað sjálvur
og fært tú eitt spark í dintilin
vendir tú hin bøllan til
og sigur:
latið tey skeivu koma til mín
tí tey skulu arva 
allar skeivleikararnar
eins og tey rættvísu
skulu arva rættin
at vísa á tað rætta
sjálvt um tey
hvørki eru vís 
ella røtt 







.

FJØL

TRÚGV HEVUR EINKI VIÐ TRÚGV AT GERA OG SVEV
UR EINS OG HESIN DREYMURIN DULD
UR ER UTTAN ALDUR TÍ ALDUR HEVJAST
UTTAN ALDUR TÍ ALLUR ALDUR ER
KITLANDI TJALDURUR ER TÓNIN
TEY VITA IKKI HVAT VIST ER
HETTA ER STÓRT OG ER BEINANVEGIN
MØGULEIKANDI TULKINÓN UNDIR 
PRENTINGINI  EIN ÓTULKING
SUMMARMORGUN VIÐ MOLDSEN
AFTANFYRI HAR DREYMURIN
HELDUR HANN ER HARÐUR ROYKUR
EISINI SKARPAR KENSLUR OG HVUSSU
TRÚARGRULVINGIN IKKI ER
ENDAMÁLIÐ VIÐ DREYMUNUM
ANNARS ER TAÐ VERULEIKANS
KÆRUKASSI SUM TAÐ BARA IKKI FYLLIST Í
TIT ERU MÁLSØKJANDI EINS OG APPARATINI VITA
KÆRU FJALIR SUM BERA 
TAÐ HOSTANDI LÍVIÐ
HESIN DÝRDADJÚPI TALERKUR
HEVJANDI LJÓS KANDISUKUR
MIKIÐ VAR DROYMT
DREYMUR HENDUR
BLÁ MM

OKKURT UM EINKI

Sjálvt um eg mestsum eri givin við at skriva, so eru tað tó nøkur ið vitja hesa síðuna. Kanska skuldi afturfyri skriva okkurt. Hvat tað skuldi verið, veit eg ikki, men tað er forbannað kalt, eg veit ikki nær aftur verður koyrt frá varmanum her í húsinum. Helst verður bíðað eftir minusgradum, nú alt skal vera soo co2 vinarligt, ella óvinarligt. Og tey sum avgera co2 politikkin koyra øll í bili og búgva í fínum húsum og avgera sjálv nær varmin skal skrúvast frá heima hjá teimum sjálvum og hjá okkum. Tað eru ikki vit súkklandi og gangandi íbúðarbúgvar sum svína mest c02, men tað eru vit sum skulu frystast í hel og anda teirra stinkandi bilroyk.

Tað eru nú fimm vikur síðani eg fekk seinast yrkingasavn mítt í hondina. Einglasuð eitur tað. Og tað kemur ikki óvart á meg, at eg ikki havi fingið eitt einasta respons. Um hon er góð ella ring ella onkustaðni mitt í millum. Men eg havi heldur ikki væntað nakað annað og eri yvirhøvur ikki keddur av tí, tað eri eg vorðin ov gamal til. Tó vil eg viðganga at eg missi hugin at fáast við tað, sum eg fáist við á føroyskum. Viðhvørt kenni eg meg mest sum ein ið komin er í barndømi og bara tosar við seg sjálvan. Tað er nokk eisini tað, tað er, at yrkja á føroyskum. Í fjør fekk eg tó ein beátufrekan tøðleyp í høvdið í Dimmu, sælu, fyri eina bók hjá mær, sum eg ikki sjálvur hevði sæð. Sig so tað..Men nú er steindeytt og tað sær ikki út sum hitt blaðið, Sosialurin, og sum er eitt nógv verri blað enn Dimma var, ætlar sær at gera nakað serligt burtur úr at ummæla føroyskan skaldskap. Tó trúgvi eg ikki at tey fara at gloyma dámusskaldsøgurnar, men tað er eisini høvundinnunum væl unt og ynski eg teimum góðan byr framyvir. Og barna. og krimibøkur vera helst eisini gjørdar sjónligar.

Nú skrivaði eg aftur orðið krimibøkur. Og so kann eg ikki lata vera við at hugsa um mín egna uppvøkstur í eini kiosk niðri á keiini í Havn. Har seldu vit nógvar krimibøkur. Og cowboybøkur. Og Barbaru Cartland. Tá var hetta skírt lættisoppur og kiosklitteraturur. Eg kundi sjálvandi onkuntíð blíva eitt sindur flóvur av at selja slíkt og bleiv meir enn einaferð brikslaður, at eg handfór slíkan lættisopp. Tað hendi eisini, at eg las henda sopp. Sum tíðsfordrív, tá eingin góður forteljari stóð uttan fyri skivuna. Annars las eg aðrar bókmentir heima við hús umframt góðar tekniseriur, og tað geri eg eg enn. Og tað stuttliga, ella, eg veit ikki um tað er stuttligt, heldur tragikomiskt, at hesin sami kiosklitteratur og lættisoppur er í dag blivin fremsta andaliga føði millum okkara akademikarar. Allir lesa teir krimibøkur. Lurta bara eftir tærnakrimpandi programminum í kringvarpinum um hvat føroyskir akademikarar lesa, so er svarið altíð krimibøkur. Summi siga, at tey lesa slíkt fyri at kobla frá. Tað má so vera heilin ið verður koblaður frá.  Í denn grad. Og hesin kiosklitteraturur er eisini tað fyrsta tú fært eyga á, kemur tú inn í ein bókahandil, ella inn á eitt bókasavn. Ikki bara í Føroyum, men í flest øllum londum í vesturheiminum. Hetta er eisini grundin til, at eg sjáldan longur tími inn í ein bókahandil ella eitt bókasavn. Eg blívi í so forbannað ringum lag. Men eg blívi ikki í ringum lag, tá eg frætti, at ein bókahandil aftrat má steingja, tí tað gongur ikki longur. Um eg gráti tá, so er tað við turrum tárum. Eg haldi at teir hava gott av tí. Av at teir altíð stillaðu lættisoppin fremst, í stakkum, og tær góðu bókmentirnar - um teir yvirhøvur høvdu slíkar - vóru altíð stillaður í einum eintaki pr. tittul á niðastu hill, so í øllum føri tey, sum høvdu ilt í knøunum, og ikki hildu seg til at bukka seg niður til tær. Og vit kenna søguna, at supermaknaðirnir fóru við allari lættisoppasøluni so nógvir bókahandlar doyðu og vit sum lesa bókmentir keypa tær á netinum, ella í onkrum vælsignaðum antikvariati. Og tað ringasta er, at lættisoppurin altíð fær rúm í fjølmiðlunum. Ummæli fáa teir altíð og stórar samrøður verða gjørdar við lættisoppahøvundar.

Tó fer tað neyvan at vera ummælt nakað serligt aftrat í Føroyum, heldur ikki lættisoppi. Kringvarpið sær út til at vera givið við at senda bókuummælir. Har snýr tað mest um hvørji tiltøk eru í teimum ymisku bygdarhúsunum kring landið. Og samrøður við ymisk fólk ið fáast við list og spurningarnir og svarini eru tey somu vit hava hoyrt óteljandi ferðir seinastu árini. Kringvarpið ger meir at reklamera fyri klichéenskum poppbólkum sum ljóða eins og allir hinir. Tó er onkur bólkur og einstaklingur sum ikki heldur tað vera skomm at syngja á føroyskum.

Kanska tora summi heldur ikki at ummæla, tí fólk eru so viðkvom. Serliga tey sum eru í familju við, ella eru vinfólk við onkran ið ikki fær eitt nóg positivt ummæli. Tá eru ikki nógv smíl at síggja. Fólk halda, at tað eru persónarnir sum hava skapt verkini, ið verða ummældir, og ikki verkini. Sjálvandi kann mann fáa gron av at fáa eitt ringt ummæli, men verðin gongur kortini ikki undir. Og hevur tú enn nossur undir tær, ella eina trivaligan galipinn, so skalt tú for helviti vísa teimum!

Nú havi eg so skrivað okkurt og tað var als ikki tað eg ætlaði mær at skriva í hesum kuldanum. Eg skuldi heldur havt skrivað um Føroyar sum listarligt menningarland, men tað má verða eina aðru ferð og so mugu vit menna okkum ímeðan.

KUNNGERÐ

kalla havið
okkurt annað

endurnýggja
tínar røtur

grava tínar forfedrar- og møður upp
lær tey tey nýggjastu orðini
og at brúka tráðleysa mús
tá tey fara at leita eftir sínum eftirkomarum

sig við skýggini 
at tey skulu fáa hendurnar upp úr lummunum
og oysa á okkum so vit vakna í eini aðrari verð
har vit veruliga halda at vit eru tað vit ikki eru

bið børnini blíva vaksin
áðrenn sólin rísur

ger súpan av glasinum sum ikki vil fyllast

spáa eina góða lygn at ugga okkum við

lat moldina sleppa í læru sum skundverður

koyr kettu og hund í skúla
so vit fáa meir fyri skattapengarnar

stjørnurnar mugu fegin blunka eitt sindur meir
so vit fata at tær skilja okkum

mánin kann eisini gerast fullari
so eingin droymir um tómleika

og tey sum eta døgurða skulu eta morgunmat
og tey sum eta morgunmat skulu eta nátturða
og tey sum eta nátturða skulu hungra

soleiðis fer skriftin at síggja út
beint áðrenn boðskapararnir hava etið alt














.

MEINI TAÐ

Meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina miena meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meine meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina meina










.

TØL

Í dag eru 130 ár síðani omma á Toftum varð fødd og í gjár hevði bloggoddur havt 30.000 vitjanir.

KANSKA EIN DAG

tað er sum um loftið
nærkast gólvinum
tá eg í einum fepurrúsi
hugsi um kjøt

kanska ein dag
smíði eg
míni egnu hús

og tey skulu
hvørki hava
sinnopp ella kettjup

men væl
av ráum leyki

og ein góðan
skorstein








.