VRAKAÐ

 

 

Henda slapp av onkrari orsøk ikki við í HEIMVITISFERÐINA:

 

 

 

 

 

eru øll

vorðin

vindandi

ør í høvdinum

ella

er tað bara eg

sum eri

vorðin normalur







?

HEIMVITISFERÐIN

Havi sitið so leingi og bíðað eftir hesi nýggju bók míni. Meyli. Einki svar. Vanligt er, at eg biði um eitt eintak saman við permuni, sum jú er mín egna og sum eg fyrr ella seinni geri eina permuframsýning av saman við øllum mínum permum. Aðrastaðni syrgja forløg altíð fyri, at høvundurin sum skjótast fær tað fyrsta feska eintakið. Tað er sjálvsagt. Men føroyingar hava altíð manglað stíl og í Føroyum er einki sjálvsagt. Hví skal hann, ella hon,  sum hevur skrivað bókina fáa at vita, at hon er prentað? Fyrr fekk hann, ella hon, at vita tað, tá tíðindabræv var prentað í bløðunum. Men nú prentað tey antimentanarligu bløðini ikki tíðindabrøv longur. Og so als ikki ummælir. Men í gjár fór eg á heimasíðuna hjá Bókamiðsøluni og leitaði eftir saknaða nýfødda alva mínum og har var hann:

BÓKALÝSING:

Poulsen, Tóroddur
Heimvitisferðin, yrking
rith: Tóroddur Poulsen,
Tórshavn, Mentunargrunnur Studentafelagsins 2012
67 síður
kr 148, 00 ISBN 978-999 18-43-99-5.

Og so royni eg aftur at meyla, á aðrari adressu,  fyri at vita um tað er rætt at hon er liðug, hugsaði kanska at lýsingin var gjørd frammanundan. Svarað var, at Heimvitisferðin var farin niðan á Bókamiðsøluna tann 29/9. Og í gjár var 23/10. Róligur, hugsaði eg, tú ert bara føroyingur, og skal farast við sum ein føroyingur. Tú ert líka stórt døll sum allir hinir. Samskifti er ein bygd á lítlu Dímun.

Annars eri eg glaður um, at barnið er komið í verðina og eg siti í spenningi og bíði eftir postinum. Helst fái eg hana í morgin. Bókina, sum er tann óunniligasta sum skrivað er á føroyskum. Kanska tora tey ikki at bera at hana í bókahandlarnar? Ella er hon langt síðani komin í bókahandlarnar?

Dugi so illa at greiða frá, hvat mínar bøkur snúgva seg um. Eri bangin fyri at siga ov nógv. Sigi eg ov lítið, kann eg fáa at vita, at eg eri arrogantur. Tað kann eg sjálvandi onkuntíð vera, men tað er mest vegna smædni. 

Heimvitisferðin er ein opinbering, eg havi fingið gjøgnum mínar dreymar. Og marrur. Eg eri stórdroymari. Tað havi eg altíð verið. Mær dámar væl at droyma og at arbeiða við dreymunum. Eg gleði meg altíð at fara í song. So veit eg, at dreymarnir koma. Tað er sum at fara í biograf. Sjálvt um teir eru vorðnir meira ótespiligir við árunum. Tú venir teg við alt.

Og Augustinus gamli segði, at vit hava ikki ábyrgd av okkara dreymum. Tað er ikki galdandi fyri mínar dreymar. Eg havi ábyrgdina av øllum mínum dreymum. Og marrum. Hvør annar skuldi havt ábyrgdina?

VAL

Tvinnir ostar í at velja. Hvørgin er ræstur.

PAPPÍRSHEIÐAR

Nei tú, eg havi einki skrivað í dag. Royn aftur í morgin.

ÁKÆRA

Føroyar er ein ísakaldur mordari
ið lúrir eftir tær hvar ið tú so fert

ongastaðni kanst tú krógva teg
hvørki í tónleiki ella í litum
í einum filmi ella einum sjónleiki

tú kanst ikki vera tann tú ert
allastaðni og altíð
eltir mordarin teg
við sínum smásinni og trongskygni
og sjálvfúlu heimamissiónsku fordómum

hann unnir tær ikki
at elska tann tú elskar
tí hann hevur ikki sjálvur roynt at elska
annað enn sína fávitsku og valdsgreði

tú kanst ikki verja teg við orðum
tí mordarin skilir bara orð
sum kunnu teljast sum pengar

um tú so hvørvur
í eini kavafonn í himalaya
finnur mordarin teg
og fær lív í teg aftur
so hann aftur kann jagstra teg
og pína teg í eina tíð aftrat

blóðtystur er hann sum fáur
tí hann hevur sjálvur einki blóð
bara grammleikans tóma luft
fýkur gjøgnum hvøssu æðrar hansara

við einum pennastroki
oyðileggur hann alla skapan
og smílandi blunkar hann til gravaran
og til líkvognsføraran
at morðið er fullgjørt

og so fer hann aftur út at leita
eftir einum nýggjum offri

SKOT

hoyrdi eitt skot í áðni

so nú skal onkur hava krúnhjartarkjøt

eg skal so einki hava

haldi tað er so ómansligt

at skjóta eitt dýr við riflu

eitt dýr sum ikki kann verja seg

tí tað hevur ikki lært seg at skjóta

og tað nyttar lítið at duga væl at renna undan

tá drápsmaðurin nýtir kikarasikti á rifluni

og harafturat hevur fýrahjólsdrivnan jeep

at koyra aftaná tí sum etast skal

í kvøld á onkrari fínari matstovu

har skotini

sum eg hoyri

ikki hoyrast











.

TRÝ ÁRA STARVSLØN TIL TANN FØROYSKA LEYPIN

Og sum tað er gott at vit hava fingið ein mentamálaráðharra sum veit, hvat verulig mentan er. Verulig fólkslig mentan. Hann vil stuðla gomlum træskipum og føroyska bátinum. Tað er so trist at allar tær gomlu dangurnar skulu hvørva fyri okkara sorgblíðu eygum. Einki við at siga, at dangurnar í veruleikanum vóru tær reinu deyðsfellur sum høvdu nógv mannalív á samvitskuni. Hvussu nógv føroysk børn sótu faðirleys, tí pápin var farin at fiska við hesum vandamiklu førum sum sjálvt bretar ikki vildu brúka longur. Tá føroyingar fóru niður til Onglands at hyggja eftir hesum sluppum, varnaðust teir at á teimum øllum stóð eitt skelti við orðinum Danger! Tí fóru okkara forfedrar at nevna hesi lívshættiligu før fyri dangur. Og teir sum koma livandi aftur fingu lítið og einki aftur fyri, tí at reiðarin skuldi hava so nógv at liva av.

Og sum tað er gott at vit hava ein mentamálaráðharra sum vil stuðla tí føroyska dansinum, so dansararnir kunnu keypa sær nýggj føroysk klæðir við nógvum norskum silvuri í og dýrar spenniskógvar og so teir eisini hava betri ráð at keypa brennivín til skeinkjaran at skeinkja í ringinum.

Og sum tað hevði verið gott um vit høvdu ein mentamálaráðharra sum eisini vildi bjarga tí føroyska leypinum. Tað er so syndarligt, at vit bara kunnu síggja fólk, við leypi á baki, í  gomlum myndum. Tað hevði verið ein sannur sigur fyri føroyska upprunamentan um fólk aftur fóru at brúka leypin. Tá tey fóru til handils í SMS ella í Rúsuna at keypa brennivín og øl. Ella í bókahandilin at keypa leikur til børnini, tí ongar bøkur koma út til longur tí vit høvdu ein føroysktmentan mentamálaráðharra sum tók allan stuðul til bøkur burtur. Ektaðir føroyingar leggja heldur einki í at lesa ella skriva. Tað eru bara ónyttur ið fáast við slíkt. Tá fara øll at síggja hvussu stórt vælsignilsi tað er, at vit øll fara knossandi við hvør sínum leypi á baki. Og leypurin skal sjálvandi ikki smíðast av viði úr onkrum timburhandli í Havn. Nei føroyski leypurin skal gerast úr ektaðum føroyskum viði. Rekaviði. Tí einki er so ektað føroyskt sum rekaviður.

Og sum tað hevði verið gott at havt ein mentamálaráðharra sum eisini stuðlar rekaviðinum. Einum kulturellum brótararossi sum fær fólk aftur at leita eftir reka so vit øll kunnu fáa hvør sín leyp at keypa inn við og bera tara og torv.

Og sum tað hevði verið gott um vit høvdu ein mentamálaráðharra sum eisini vildi stuðlað tí føroyska rekamanninum við at givið honum trý ára starvsløn.

Og sum tað er gott at vit hava tann mentamálaráðharran.

KALSHOLIÐ

Einki tykist at treingja inn í Kalsholið. Tað nyttar lítið at fortelja tí, at tað longu er trupult hjá høvundum at fáa starvsløn frá Mentanargrunni Landsins, tí tað eru so fáir pengar til starvslønir og soo nógvar umsóknir.

Og tey sum sita í nevndini prioritera ikki kvalitet. Tey vilja helst geva øllum, hóast tey ikki hava víst, at tey hava talent. Stuðul til bókaútgávu er eisini minkandi hesi seinastu árini, tað vita allir forleggjarir og vit høvundar sum ikki fáa eitt klovið oyra í samsýning.Tað eru eisini færri prentsmiðjur og tað er óvist um tað verður nøkur bókaprentsmiðja í Føroyum í framtíðini. Og Kalsholið ger alt fyri, at viðurskiftini skulu gerast verri. Kanska verða føroyskir prentarar settir til at smíða føroyskar bátar.

Mentanargrunnurin letur, sum vera man, eisini pengar til nógvar aðrar verkætlanir. Og tá er ikki nógv eftir at skriva bøkur fyri.


 Mentamálaráðharrin heldur, at tað er stuttligt at fara á bókamessu í Göteborg og reypa av øllum teimum føroysku bókunum og áhuganum fyri teimum. Hvussu heldur hann at bøkurnar eru vorðnar til? Munnu høvundarnir hava fingið nakað fyri tær. Og hvussu verður fram yvir, nú Kalsholið hevur gjørt viðurskiftini enn verri? Tá hann í framtíðini fer á bókamessu,  hvørjar bøkur skal hann tá reypa av? Eg kann ikki koma í tankar um aðrar bóklingar enn fíggjaruppskotini hjá Lítla Putini í Sørvági. Og tað er lítið at reypa av aðrastaðni enn í skýmligum skotum saman við øðrum dylhøvdum. Har kunnu tey so saman hoppa føroyskan dans - tvey fram og trý aftur - í bermuda shorts líka til fólkið vaknar og spular Kalsholið á bláman við flógvari skræpu. Man tað so fara at vakna og síggja skaðan, tað hevur gjørt? Neyvan.

Eitt hol er eitt hol.


PS Staðin fyri bøkur kundi eg skrivað myndlist, tónleik, film, sjónleik osfr.